Pistlar

Við hjónin brugðum okkur í gott ferðalag til Keníu og Tanzaníu, um miðjan febrúar og komum til baka 01. mars.  Ferðaskipuleggjandinn var hinn ástsæli Ferenc Utassy, ungverskur maður, sem bjó hér á landi í sex ár og talar enn lýtalausa Íslensku eftir rúm 20 ár fjarri landi okkar. Lesa áfram “Sögur frá Afríkureisu”

Við fáum oft að heyra hrós fyrir uppleggið að ferðum okkar.  Það hefur líka tekið mörg ár að þróa hugmyndina, auka eða minnka dagskrána, allt eftir því hvaða viðbrögð við fáum frá farþegunum.  Aldur og geta farþega okkar er auðvitað misjafn og því aðlögum við jafnvel ferðina á staðnum, beinlínis að þörfum hópsins. Lesa áfram “Uppskriftin að ferðum Fararsniðs”

Nú er langt um liðið frá síðasta blogg pistli og pósti á áskriftarhóp Fararsniðs.  Haustið var annasamt, ferðir seldust upp og kennarahópar og kórar voru í miklum ferðapælingum og eru enn.  Jafnvel harmónikkuhópur hyggur á að komast á stærstu harmónikkuhátíð Evrópu. Lesa áfram “Hátíðakveðja og þakkir”

Enn hefur hún hikstað gamla ritvélin við pistlaskrifin.  Verður þó fremur að kenna um önnum í útlöndum með hópa, en ekki síður veislustjórn á 5 ára afmæli Kótilettukvöldanna á Blönduósi, með tilheyrandi yrkingum og æfingum.  Allt er það nú frá og ekkert sem þarf að trufla pistlaskrif frekar á þessu ári. Lesa áfram “Kominn tími fyrir Tórínó”

Það var notalegt að koma aftur til Valenciaborgar, 3. maí síðastliðinn.  Ferðin okkar var hugsuð frá fös. – fös.  Norwegian flugfélagið tók upp á því að breyta flugtímum á föstudagsfluginu sínu, en ekki aðra daga, ferðin hófst því á næturflugi til Alicante. Lesa áfram “Vordagar í Valencia – Ferðasaga”

Ferðadagskrá á aldrei að vera endanleg, óumbreytanleg.  Það er bara þannig að alltaf finnst eitthvað nýtt, sem farþegum okkar gæti þótt áhugavert.  Stundum eru það farþegarnir sjálfir sem detta niður á eitthvað, stundum innlendi leiðsögumaðurinn, sem veit um eitthvað spennandi, sem ekki er í öllum “túristabókunum”. Lesa áfram “Þú getur skráð þig á forgangslista!”

Hér koma nokkur myndbrot sem urðu til í undirbúningsferð okkar til Valencía.

Nokkrar áherslubreytingar urðu á ferðadagskránni fyrir Valencia 3.-10. maí, því að við verðum nú á hóteli sem er steinsnar frá Túríagarðinum.  Þess vegna hönnuðum við alveg nýja Tapasgöngu með fjölbreyttum veitingastöðum.

Ráðhústorgið

Þeir Helgi Þór og Tom voru á ferðinni á Ayuntamiento-torginu (Ráðhústorgið). Lesa áfram “Stiklur frá Valencia”

Við hjónin erum stödd hér í Valenciu-borg, að aðlaga ferðadagskrá vorferðarinnar lítillega. Nú verðum við á öðru hóteli en áður, sem er afskaplega vel staðsett í miðri borginn, steinsnar frá Túría-garðinum.

Með okkur á myndinn er sonur okkar, Helgi Þór, sem líka er staddur hér í stuttri vetrardvöl að Lesa áfram “Þorraþræll í Valencia (myndskreytt kvæði)”

Í síðasta pistli fór ég á hundavaði yfir þróun litlu konungsríkjanna á Iberíuskaganum, sem Isabella og Ferdinant (titilmynd) hugðust sameina í eitt konungsríki.  Hvorugt þeirra vildi þó láta af konunglegri eða drottninglegri tign í heimaríkjum sínum, Castilíu og Aragon.  Það varð því ekki af eiginlegri sameiningu fyrr en í tíð Karls sonar þeirra og þó varla það.

Lesa áfram “Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – seinni hluti”

Nú er gaman að setjast við pistlaskrif, því þessi pistill verður að mestu helgaður sögu Valenciaborgar og héraðsins í kring.  Ekki leiðist mér að fjalla um það svæði og þylja upp dásemdir þess og sögu, að því leiti sem ég kann að segja þar frá. Lesa áfram “Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – fyrri hluti”

Þetta er loka pistillinn um árið mitt á Ameríku, þegar ég fór út sem “semi-töffari” frá Blönduósi og kom til baka með reynslu sem ég var í mörg ár að sækja mér eldivið úr, hafði aukið mér víðsýni og sjálfstæði, sem ég hefði aldrei getað öðlast á dráttarvélargröfu norður í Húnavatnssýslu og hefst nú lesturinn.

Oft þegar ég rifja upp árið mitt í Ameríku verður mér hugsað til kvöldsins sem ég þurfti að standa fyrir mínu, aleinn í annarri heimsálfu, pabbi og mamma, eins og oft var vitnað til, 3.000 km. í burtu.  Eftir á að hyggja finnst mér margt í textum og orðum Bítlanna hvetja unglinga til að trúa á sjálfa sig. Lesa áfram “17 ára til Ameríku, ég missti ekki kjarkinn”

Þegar ég sat við á haustdögum 2014 og rifjaði upp ferðina mína til Bandaríkjanna haustið 1967, í fjórum áföngum var ég orðinn mettur af ritþörf, eftir að hafa lokið jólapistlinum.  Ég birti hann í janúar 2015 og var eiginlega ekki í stuði til að rifja upp Gamlárskvöld svo dæmi sé tekið. Lesa áfram “17 ára til Ameríku – gamlárskvöld, botninum náð”