Í síðasta pistli fór ég á hundavaði yfir þróun litlu konungsríkjanna á Iberíuskaganum, sem Isabella og Ferdinant (titilmynd) hugðust sameina í eitt konungsríki. Hvorugt þeirra vildi þó láta af konunglegri eða drottninglegri tign í heimaríkjum sínum, Castilíu og Aragon. Það varð því ekki af eiginlegri sameiningu fyrr en í tíð Karls sonar þeirra og þó varla það.
Lesa áfram „Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – seinni hluti“
Nú er gaman að setjast við pistlaskrif, því þessi pistill verður að mestu helgaður sögu Valenciaborgar og héraðsins í kring. Ekki leiðist mér að fjalla um það svæði og þylja upp dásemdir þess og sögu, að því leiti sem ég kann að segja þar frá. Lesa áfram „Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – fyrri hluti“
Það er gaman frá því að segja að nú um áramótin eru ferðir Fararsniðs 2019 meira og minna uppbókaðar. Íslendingar eru líka sífellt að taka betur við sér þegar kemur að því að bóka utanlandsferðir í tæka tíð. Allmargir hafa líka sent okkur póst og óskað eftir að vera á biðlista í þessa eða hina ferðina, ef eitthvað skyldi nú detta út. Lesa áfram „Ferðir Fararsniðs hitta í mark“
Þetta er loka pistillinn um árið mitt á Ameríku, þegar ég fór út sem „semi-töffari“ frá Blönduósi og kom til baka með reynslu sem ég var í mörg ár að sækja mér eldivið úr, hafði aukið mér víðsýni og sjálfstæði, sem ég hefði aldrei getað öðlast á dráttarvélargröfu norður í Húnavatnssýslu og hefst nú lesturinn.
Oft þegar ég rifja upp árið mitt í Ameríku verður mér hugsað til kvöldsins sem ég þurfti að standa fyrir mínu, aleinn í annarri heimsálfu, pabbi og mamma, eins og oft var vitnað til, 3.000 km. í burtu. Eftir á að hyggja finnst mér margt í textum og orðum Bítlanna hvetja unglinga til að trúa á sjálfa sig. Lesa áfram „17 ára til Ameríku, ég missti ekki kjarkinn“
Þegar ég sat við á haustdögum 2014 og rifjaði upp ferðina mína til Bandaríkjanna haustið 1967, í fjórum áföngum var ég orðinn mettur af ritþörf, eftir að hafa lokið jólapistlinum. Ég birti hann í janúar 2015 og var eiginlega ekki í stuði til að rifja upp Gamlárskvöld svo dæmi sé tekið. Lesa áfram „17 ára til Ameríku – gamlárskvöld, botninum náð“
17 ára gamall var ég nógu mikið barn til að hafa ekkert hugsað út í það, hvernig það væri að vera ekki heima á jólunum. Þorláksmessa fór til dæmis algerlega fyrir ofan garð og neðan hjá Ameríkönunum, bæði í skólanum og hjá fjölskyldunni. Á Blönduósi höfðum við pabbi farið saman í fjárhúsin á Þorláksmessu og gefið bæði blæsmum og hrútum þá jólagjöf að svala kynlífsfýsn sinni, það voru hátíðlegar stundir.
Aftur kvöddumst við félagarnir úr TWA fluginu og nú þrammaði ég með fjölskyldunni út á bílastæði sem ég sá strax að var mörgum sinnum stærra heldur en samanlögð bílastæðin við kaupfélagið og félagsheimilið á Blönduósi. Rauður Ford Falcon skutbíll var fjölskyldubíllinn, blessunarlega með… Lesa áfram „17 ára til Ameríku, sofnaði í lestíma“
Hér held ég áfram að birta fyrstu ferðapistlana mína frá 2014.
Það var talsverður viðbúnaður á heimili foreldra minna þegar drengurinn var að leggja upp í hina löngu ferð og löngu dvöl í hinni stóru Ameríku. Ég hafði alltaf gefið það út að ég ætlaði ekkert að ákveða það, þar og þá, hvenær ég snéri aftur heim, sá alltaf fyrir mér að ný æfintýri biðu mín á hverju horni. Lesa áfram „17 ára til Ameríku – annar kafli“
Afastrákurinn minn og nafni er að leggja upp í „heimsreisu“ í byrjun desember, 20 ára gamall. Á stuttri æfi sinni hefur hann margsinnis farið til útlanda, með ættingjum og vinum. Nú verða bara fimm jafnaldrar á ferð, um Afríku, Mið-Austurlönd og Asíu. Ég fór 17 ára gamall til Ameríku og hafði þá aldrei til útlanda komið. Fyrir fjórum árum skrifaði ég fimm pistla ferðasögu, sem mig langar að birta aftur að gamni mínu.
Þessi pistill mun fjalla um þær ferðir sem laust er í næsta sumar og haust. Toskanaferðin okkar 2019 var komin í sölu 03. ágúst og uppselt í hana þann 20. ágúst. Eins fór með ferðina okkar til Torino 2019. Óskað var eftir henni fyrir fjölmennan hóp og seldist hún upp innan þess klúbbs. Lesa áfram „Menningarferðir í sölu 2019“
