Hið skrautlega og afgerandi útlit synagogunnar í Torino á sér skemmtilega sögu. Það er ekki bara á Íslandi sem menn eru enn að hanna og teikna byggingar eftir að byrjað er að byggja. Þar þarf ekki eingöngu að benda á flugstöð á Miðnesheiði eða hótel í Hveragerði. Lesa áfram „Enn um Torino“
Pistlar
Á næstunni ætla ég að skrifa nokkra pistla sem einkum eru ætlaðir kennurum eða bara öllum þeim sem áhuga hafa á skóla og uppeldismálum.
Hliðstæðir skólar heimsóttir í Suður-Evrópu
Grenivíkurskóli fór í sérlega skemmtilega ferð í fjallabæi vestan borgarinnar Valencia nú í vetur er leið. Þar voru fjórir fámennisskólar heimsóttir. Þetta var einkar áhugavert fyrir fámennan skóla úr Eyjafirði.
Grunnskóli Grundarfjarðar fór nú á síðasta vetrardag í sex daga ferð til Týról og Ítalíu. Heimsóttir voru þrír skólar, í Innsbruck og Verona. Sérstakan áhuga vakti Montesoriskóli og einnig þótti kaþólski skólinn áhugaverður.
Að kynnast menningu gestalandsins
Samhliða skólaheimsóknunum fór hópurinn svo í skemmtilegar gönguferðir um hina fögru náttúru Gardavatnsins. Í leiðinni kynntust þau matar og vínmenningu Ítalanna og skólaleiða gætti hvergi í þeim rannsóknum.
Snemma í júní heldur svo Fossvogsskóli til Helsinki. Þar heimsækir hann þrjá skóla og tekur þátt í „workshop“ í „Finnsku leiðinni“.
Einn skólanna, sem Fossvogsskóli heimsækir, er staðsettur á verndarsvæði UNESCO og eru nemendunum falin sérstök verkefni og ábyrgð til að viðhalda sérstöðu umhverfisins. Augljóslega verða börnin betur meðvituð um mikilvægi þess að varðveita „arfleifð“ hver sem hún er, ef þau alast upp í þeirri hugsun.
Fyrirspurnir vegna 2019
Nú þegar hafa þrír grunnskólar haft samband við okkur varðandi skipulagningu skólaheimsóknar til útlanda á næsta ári.
Áhugasamir ættu að hafa samband fyrir skólalok þessa árs. jonkarl@fararsnid.is
Pistlaskrif féllu niður í síðustu viku, þar sem við vorum með stóran hóp kennara og maka frá Grundarfirði, í sex daga ferð til Innsbruck, Verona og Garda. Þar var blandað saman mjög skemmtilegum skólaheimsóknum og þeirri dagskrá sem viðhöfð er í Sælkeragöngunni vinsælu. Lesa áfram „Torino og Savoyríkið gleymda“
Ég hef verið að vekja athygli á því hvers vegna einn staður verður fyrir valinu, sem áfangastaður fyrir Sælkeragöngu, fremur en einhver annar. Augljóslega verður maður sjálfur að vera hrifinn af staðnum, annars væri beinlínis rangt að ætla öðrum að vera það. Kannski er ég einn um að finnast Istanbul ekki aðlaðandi borg, en þangað færi ég samt aldrei með farþegana mína. Lesa áfram „Menningarborgin Torino“
Ingólfur heitinn Guðbrandsson sagði að gera þyrfti ráð fyrir tveim árum til að koma nýjum áfangastað á framfæri. Í tilfelli Torino verð ég að segja, að þeim tveim árum yrði vel varið, ef takast mætti að kynna þá borg fyrir Íslendingum. Góður vinur minn benti mér á Torino, sem „best geymda leyndarmál Ítalíu“. Lesa áfram „Hvers vegna Torino?“
Í síðasta pistli fór ég að velta því upp við lesendur pistla og pósta hversvegna þessi bærinn eða gönguleiðin yrði fyrir valinu, en ekki eitthvað annað. Það er hinsvegar svo að í öllum tilfellum er einhver vel ígrunduð hugsun á bak við valið. Lesa áfram „Hversvegna þessi staður?“
Það er eðlilegt að fólk spyrji sig fyrirfram „hversvegna varð þessi ferð fyrir valinu í dagskránni?“ Í Toscana ferðinni förum með hópinn okkar til Lucca, svo dæmi sé tekið og auðvitað var úr mörgum öðrum spennandi bæjum að velja, í hæfilegri fjarlægð frá heimabænum okkar, Montecatini Terme. Lesa áfram „Toscana með okkar augum“
Bakþankar
Hann pabbi minn, blessuð sé minning hans, hefði líklega opnað þessa málsgrein á orðunum „fari það svoleiðis í logandi heitasta helvítis helvíti hvað það er fallegt í Sorrento“. Pabbi var samt ekki orðljótur, fannst okkur bræðrunum. Hann notaði bara önnur áhersluorð en flestir og hann talaði ekki illa um fólk, gat t.d. sagt um einhvern að hann væri andskotans ósköp vel gerður maður. Lesa áfram „Ítalía kvödd; Englandi heilsað“
Sorrento 02. mars
Okkar beið hráefni í ítalskan morgunverð er við vöknuðum í morgun, sætabrauð, sykruð jógúrt, dísætur ávaxtasafi og kaffihylki í Lavazza Mio græjuna. Það er aldrei meiri ös á „kondidoríunum“ hér í bæ, heldur en 10 – 5 mínútum fyrir kl. níu, þegar heimamenn hópast þangað í eitthvað sætt til að byrja vinnudaginn. Lesa áfram „Sólin í Sorrento“
28. febrúar
Á lokadegi í Róm náðum við að kaupa miða, sem fríaði okkur við tveggja tíma biðröð til að komast í „söfn Vatikansins“. Við vorum einstaklega heppin með leiðsögumann. Sá hafði frá mörgu að segja, en gerði það á svo hnitmiðaðan hátt að maður nennti að hlusta allan tímann. Við gengum líka um Péturskirkjuna, eins og titilmyndin ber með sér. Lesa áfram „Loksins til Sorrento“
