Hér koma nokkur myndbrot sem urðu til í undirbúningsferð okkar til Valencía.
Nokkrar áherslubreytingar urðu á ferðadagskránni fyrir Valencia 3.-10. maí, því að við verðum nú á hóteli sem er steinsnar frá Túríagarðinum. Þess vegna hönnuðum við alveg nýja Tapasgöngu með fjölbreyttum veitingastöðum.
Þeir Helgi Þór og Tom voru á ferðinni á Ayuntamiento-torginu (Ráðhústorgið). Lesa áfram „Stiklur frá Valencia“
Við hjónin erum stödd hér í Valenciu-borg, að aðlaga ferðadagskrá vorferðarinnar lítillega. Nú verðum við á öðru hóteli en áður, sem er afskaplega vel staðsett í miðri borginn, steinsnar frá Túría-garðinum.
Með okkur á myndinn er sonur okkar, Helgi Þór, sem líka er staddur hér í stuttri vetrardvöl að Lesa áfram „Þorraþræll í Valencia (myndskreytt kvæði)“
Í síðasta pistli fór ég á hundavaði yfir þróun litlu konungsríkjanna á Iberíuskaganum, sem Isabella og Ferdinant (titilmynd) hugðust sameina í eitt konungsríki. Hvorugt þeirra vildi þó láta af konunglegri eða drottninglegri tign í heimaríkjum sínum, Castilíu og Aragon. Það varð því ekki af eiginlegri sameiningu fyrr en í tíð Karls sonar þeirra og þó varla það.
Lesa áfram „Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – seinni hluti“
Nú er gaman að setjast við pistlaskrif, því þessi pistill verður að mestu helgaður sögu Valenciaborgar og héraðsins í kring. Ekki leiðist mér að fjalla um það svæði og þylja upp dásemdir þess og sögu, að því leiti sem ég kann að segja þar frá. Lesa áfram „Mosaík menningarheima á Iberíuskaga – fyrri hluti“
UPPFÆRT: Aðeins örfá sæti laus í 2 ferðir, sjá hér fyrir neðan.
Það er gaman frá því að segja að nú um áramótin eru ferðir Fararsniðs 2019 meira og minna uppbókaðar. Íslendingar eru líka sífellt að taka betur við sér þegar kemur að því að bóka utanlandsferðir í tæka tíð. Allmargir hafa líka sent okkur póst og óskað eftir að vera á biðlista í þessa eða hina ferðina, ef eitthvað skyldi nú detta út. Lesa áfram „Ferðir Fararsniðs hitta í mark“
Þetta er loka pistillinn um árið mitt á Ameríku, þegar ég fór út sem „semi-töffari“ frá Blönduósi og kom til baka með reynslu sem ég var í mörg ár að sækja mér eldivið úr, hafði aukið mér víðsýni og sjálfstæði, sem ég hefði aldrei getað öðlast á dráttarvélargröfu norður í Húnavatnssýslu og hefst nú lesturinn.
Oft þegar ég rifja upp árið mitt í Ameríku verður mér hugsað til kvöldsins sem ég þurfti að standa fyrir mínu, aleinn í annarri heimsálfu, pabbi og mamma, eins og oft var vitnað til, 3.000 km. í burtu. Eftir á að hyggja finnst mér margt í textum og orðum Bítlanna hvetja unglinga til að trúa á sjálfa sig. Lesa áfram „17 ára til Ameríku, ég missti ekki kjarkinn“
Þegar ég sat við á haustdögum 2014 og rifjaði upp ferðina mína til Bandaríkjanna haustið 1967, í fjórum áföngum var ég orðinn mettur af ritþörf, eftir að hafa lokið jólapistlinum. Ég birti hann í janúar 2015 og var eiginlega ekki í stuði til að rifja upp Gamlárskvöld svo dæmi sé tekið. Lesa áfram „17 ára til Ameríku – gamlárskvöld, botninum náð“
