17 ára gamall var ég nógu mikið barn til að hafa ekkert hugsað út í það, hvernig það væri að vera ekki heima á jólunum. Þorláksmessa fór til dæmis algerlega fyrir ofan garð og neðan hjá Ameríkönunum, bæði í skólanum og hjá fjölskyldunni. Á Blönduósi höfðum við pabbi farið saman í fjárhúsin á Þorláksmessu og gefið bæði blæsmum og hrútum þá jólagjöf að svala kynlífsfýsn sinni, það voru hátíðlegar stundir.
Aftur kvöddumst við félagarnir úr TWA fluginu og nú þrammaði ég með fjölskyldunni út á bílastæði sem ég sá strax að var mörgum sinnum stærra heldur en samanlögð bílastæðin við kaupfélagið og félagsheimilið á Blönduósi. Rauður Ford Falcon skutbíll var fjölskyldubíllinn, blessunarlega með… Lesa áfram „17 ára til Ameríku, sofnaði í lestíma“
Hér held ég áfram að birta fyrstu ferðapistlana mína frá 2014.
Það var talsverður viðbúnaður á heimili foreldra minna þegar drengurinn var að leggja upp í hina löngu ferð og löngu dvöl í hinni stóru Ameríku. Ég hafði alltaf gefið það út að ég ætlaði ekkert að ákveða það, þar og þá, hvenær ég snéri aftur heim, sá alltaf fyrir mér að ný æfintýri biðu mín á hverju horni. Lesa áfram „17 ára til Ameríku – annar kafli“
Afastrákurinn minn og nafni er að leggja upp í „heimsreisu“ í byrjun desember, 20 ára gamall. Á stuttri æfi sinni hefur hann margsinnis farið til útlanda, með ættingjum og vinum. Nú verða bara fimm jafnaldrar á ferð, um Afríku, Mið-Austurlönd og Asíu. Ég fór 17 ára gamall til Ameríku og hafði þá aldrei til útlanda komið. Fyrir fjórum árum skrifaði ég fimm pistla ferðasögu, sem mig langar að birta aftur að gamni mínu.
fararsnid.is 